İnsan üretiyor olmalı. Her an her daim.
Bilim üretmeli, veri üretmeli, sanat üretmeli. İnsanlar biriktirmeli, iyi insanlar.
"Yalnızlık bir kemik gibi ne yana dönüp dursan batar." diyor Cahit Zarifoğlu. Ne kadar doğru bir söz. Ve Ne kadar acı bir söz. Ev işlerimi yapacak birini bulmalıyım. Sevmeliyim, ta canımın içinden sevmeliyim. Çalışmalıyım. Kitaplar okumalıyım. Yerden göğe kadar uzanan kütüphanelerde kitapların içine gömülmeliyim. O kadar çok okumalıyım ki, gözlerim yorgunluktan düşmeli.
Yüzükler giymeliyim. Manalı, manidar yüzükler. Bir düşünce gurubunu temsil eden, yüksükler.
"Ya yapamazsam" diyor içimdeki şeytanın biri. Ya yapamazsam... Zaten yapamazsın, yapamam diyen zaten yapamaz. Zaten bir şeyi yapmanın ihtimali binde bir idir. Ve "acaba yapamazsam" diyen kaybetmişir. İş yaparım diyenindir.
Çocukluğumu hatırlamalıyım. Hem de her yılı her günü her detayı. LYS e girdiğim günü hatırlamıyorum. Çocukluk arkadaşım Mustafa, benimle beraber olduğunu söylüyor. Sınava benimle birlikte geldiğini söylüyor. Aramalıyım, bulmalıyım. Herşeyi baştan onarmalıyım. Hiçbir şeyi eksik bırakmamılıyım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder