Babamın bana bir gün bilgisayarı anlatmasını hatırlıyorum. Bu cihaz işe yaramaz diyip duruyordum ve somut olmadığını iddia ediyordum. Babam ise çalışmalarda işlem hızını arttırdığını savunuyordu. Bir şeyler öğrenmiştim okulda veya başka yerlerde insanın eşyayı kullanmasıyla ilgili. Örneğin, bir kağıt ve kalem, standart olmalı tüm insanlığın bildiği bir beceri olmalı ve kağıt kalem kullanmayı öğrenmeliydik. Ancak bilgisayar öyle değildi. Bildiğiniz tabuları yıktırıyordu size. Kitap okumanın, bir bilgiye erişmenin gelenekselliğini yıkıyor başka bir yol kullanıyordu. Halbuki en iyi yol en iyi bildiğimiz yoldur. Yani, bir arama motorundan aradığımız bilgiye ulaşmak ile ansiklopedi karıştırarak bilgiye ulaşmak çok farklı idi. Çünkü bir ansiklopediyi tararken luzumlu veya luzumsuz birçok diğer bilgiye de gayriihtiyarı bakmış oluyorduk. Ama bilgisayar öyle değildi. Diğer bir husus, eşyanın, cihazların fiziki özellikleriydi. Uzuvlarımız, gözlerimiz, hislerimiz, ansiklopedi kitabının cildine, kalınlığına, ağırlığına, kokusuna veya bilginin fihristine alışıyordu ve kullanma konusunda bir meleke kazanıyordu. Ancak bilgisayar böyle değildi, her an değişen, elektriğe bağımlı ve dokunamadığımız bir işti. Yani bir kitap yazabilirsiniz ama elinize alamıyorsunuz ve insanın iki bin yıllık kağıt kalem alışkanlığının tersine bir durum. Kötüydü, acıydı ve gittikçe acılaştı. Rabbim bizleri doğru yola iletsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder