Eskiden hatırlıyorum ki babam ile konuşmayınca manevi olarak bozulmuş hissediyordum ve diyordum ki kendime "ben gidiyim de babamla biraz muhabbet edeyim kendimi hatırlatayım gayemizi bileyim".
Çok küçük yaşta böyle bir pratik izliyordum, nasıl oldu da gençliğimin en güzel çağını ailemden kimseyle konuşmadan geçirmeyi başarıyorum.
Isittigime göre baba peygamber (s.a.v) kapısıdır. Ve ben çok terk ettim bu kapıyı.
Rabb'im hepimizi bağışlasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder